Geo-ecclesiae
Strona danych badawczych Ośrodka Badań nad Geografią Historyczną Kościoła w Polsce (do 1 VI 2010 r. Instytut Geografii Historycznej Kościoła w Polsce), który stanowi główne centrum dla studiów nad dziejami i organizacją przestrzenną Kościoła katolickiego i innych wyznań chrześcijańskich na obszarach Polski i Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Atlas Kościoła łacińskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku
Aplikacja „Atlas Kościoła łacińskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku” została przygotowana przez Ośrodek Badań nad Geografią Historyczną Kościoła w Polsce w oparciu o dane opublikowane w pracy S. Litaka o tym samym tytule (TNKUL, Lublin 2006). Pierwotna baza danych przygotowana przez B. Szadego powstała w latach 1993-1996 przed publikacją poprzedniego wydania opracowania S. Litaka (Kościół łaciński w Rzeczypospolitej około 1772 roku: Struktury administracyjne, Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, Lublin 1996, Wspólnoty religijne i narodowe w Rzeczypospolitej w drugiej połowie XVIII wieku, 1). Prace prowadzone przez następną dekadę zaowocowały poszerzeniem podstawy źródłowej, uzupełnieniami oraz korektami. Jednocześnie została przygotowana mapa oraz zdecydowano o zmianach redakcyjnych dotyczących systemu skrótów źródłowych i bibliograficznych.
Informacje przedstawione w aplikacji oraz w plikach do pobrania zostały pogrupowane w 4 działy: 1) świątynie, 2) domy zakonne, 3) granice kościelne oraz 4) granice świeckie. Całość zasobu została zaopatrzona w odpowiednie metadane oraz wykaz skrótów.
Religie i wyznania w Koronie w II połowie XVIII wieku
Mapa opiera się głównie na źródłach i opracowaniach przynoszących systematyczne informacje o strukturach oraz rozmieszczeniu obiektów sakralnych religii i wyznań. Obejmuje w sumie 15 253 obiekty sakralne, w tym 8311 cerkwi unickich, 5720 kościołów łacińskich, 841 synagog i bożnic, 276 świątyń luterańskich, 35 cerkwi prawosławnych, 22 kościoły katolickie obrządku ormiańskiego, 19 świątyń mennonickich, 14 – kalwińskich, 10 – braci czeskich, 3 kienesy karaimskie oraz 2 meczety.
Informacje przedstawione w aplikacji oraz w plikach do pobrania zostały pogrupowane w 2 działy: 1) świątynie oraz 2) granice. Całość zasobu została zaopatrzona w odpowiednie metadane oraz wykaz skrótów. Ze strony aplikacji można pobrać także książkę B. Szadego, Geografia struktur religijnych i wyznaniowych w Koronie w II połowie XVIII w., Lublin 2010.
Struktura terytorialna Kościoła łacińskiego przed II wojną światową
Aplikacja „Struktura terytorialna Kościoła łacińskiego przed II wojną światową” została przygotowana przez Ośrodek Badań nad Geografią Historyczną Kościoła w Polsce w oparciu o informacje zawarte w schematyzmach diecezjalnych wydanych przed II wojną światową. Baza danych została opracowana za pomocą narzędzia INDXR (ver. 2.0), które służy do anotownia źródeł historycznych, z zachowaniem powiązania pomiędzy skanami i bazą danych. Dla każdej diecezji zostały wybrane dwa schematyzmy: podstawowy z 1938 roku oraz drugi, uzupełniający z lat 1936-1939. Nie udało się odnaleźć schematyzmu diecezji częstochowskiej z 1938 roku i zdecydowano wykorzystać schematyzmy tej diecezji z lat 1937 i 1939. Kryterium wyboru schematyzmu uzupełniającego wyznaczała zawartość informacyjna oraz jego charakterystyka (kompletność informacji na temat kościołów parafialnych, ich wezwań, materiału budowlanego etc.).
W sumie zostało zindeksowanych 21 507 obiektów z 42 schematyzmów diecezjalnych obejmujących 21 diecezji należących do 5 metropolii: gnieźnieńsko-poznańskiej, warszawskiej, krakowskiej, lwowskiej i wileńskiej. Po przeprowadzeniu krytyki informacji w wynikowej tabeli parafii znalazło się 5184 rekordy. Oprócz ustalenia atrybutów opisowych (nazwa miejscowości, wezwanie, materiał budowlany, przynależność do dekanatu i diecezji) konieczne było także zlokalizowanie siedziby każdej z parafii. Dokonano tego w oparciu o źródła kartograficzne z I połowy XX wieku, głównie map Wojskowego Instytutu Geograficznego w skali 1:100 000. Przyporządkowanie każdego kościoła do odpowiedniego dekanatu i diecezji umożliwiło przygotowanie rysunku granic (obszarów). Dane przestrzenne opracowano w programie QGIS i opublikowano na platformie ArcGIS Online.
